Schilderijen

Het is ongelooflijk hoelang we hebben kunnen leven zonder het antidotum van de somberheid. Het redmiddel van Dolores Morcillo is nochtans zo vertederend voor het gemoed... pigmenten, olie en een linnen structuur. Haar werken zijn uitgevoerd met een verfijnde delicatesse. Dolores doeken stralen een subtiele blijheid uit. Uiteindelijk schildert ze niet, ze brengt poëzie, ze componeert met cadmium pigmenten: vuurrood, roze, Verona groen. Haar gestileerde bloemen zijn een ode aan het geluk, niet meer, niets minder. Onder de penseelstreken ontluiken de verschillende kleuren van de aronskelken, rozen en madeliefjes.

Schilderen was voor haar geen tijdverdrijf, maar een vitale energiebron. En, toen ze startte met tentoon te stellen voor een ruim publiek, na haar eerste bewonderaars (haar zonen en man) te hebben overtuigd, was het in feite omdat ze niet genoeg ruimte had om de bloemen op haar werken te laten ontluiken. "Ik schilderde vooreerst voor het plezier, misschien wat egoïstisch gesteld, voor mijn plezier. Soms, heb ik er spijt van, niet te leven in mijn atelier, om zelfs midden in de nacht bij een ingeving mijn ideeën op doek te zetten." Geen schrik van een blank doek voor Dolores! In haar schildersatelier, badend in het licht, ontluiken de bloemen als bij betovering. Een ganse reeks werken, wachten geduldig op de schildersezel voor de "final touch". "Daar de olieverfschilderijen, een lange droogtijd vereisen, werk ik op verschillende doeken tezelfdertijd. Maar ik ben nooit helemaal tevreden met het resultaat, bekend de artieste met een glimlach. Ik kom steeds terug op elk klein detail, een kleur- of lichtschakering daar. Ik wil de perfectie."

Als "background" fotografe zoekt ze steeds naar evenwichtige composities met nauwkeurigheid en durf. Ze mengt een samenspel van ongebruikelijke kleuren. "Ik zoek niet naar pseudo vooropgestelde smaken of een opgedrongen stijl. "Ik heb geen enkele verplichting." Enkel het plezier is haar drijfveer. Dolores, heeft van in de beginne vooropgesteld geen tijd te verliezen. Ze heeft de academische weg vermeden. Haar voorbeelden noemde Modigliani en Picasso. Toch wel ambitieus voor de start. "Ik heb mij thuis, scrupuleus toegelegd om nauwgezet hun doeken weer te geven. Zo werd ik vertrouwd met de materialen, de technieken, de kleuren." Dan startte ze met eigen werk, zonder zich te refereren aan geen van de prestigieuste mentors. De ondankbare taak van de artiest... Dan zijn de bloemen er van nature naar boven gekomen. "Ik ben fundamenteel iemand die positief denkt, een optimist. Niks somber en triestig kan mij bekoren, dit ligt zeker niet in mijn temperament."

Haar temperament en gedrevenheid zet haar aan tot experimenteren, weg van de werkelijkheid, maar steeds met diezelfde gloed en glans. In minder dan drie jaar na haar debuut, start Dolores met tentoonstellingen. In 2003, krijgt ze reeds vanuit de States aanbiedingen. Bekoord door het zien van haar werken op internet, zagen kunsthandelaars er niet tegen op de Atlantische oceaan over te steken om een reeks schilderijen aan te kopen. Dit is werkelijk geen toeval, Dolores is de enige die de kunst beheerst om de roos zo te fractioneren zonder de elegantie te verliezen…
Wel het tegenovergestelde!

Aurore d’Haeyer
(Aagepast vanuit het frans)